versos

Aquí tenéis los versos que hemos echo, espero que os guste 

arte lanak

Emen duzue guk egindako arte lan batzuk, espero gustatzea 

EGIAZKO KONDAIRA

Kondairak dio aintzinaiko gizakiek dorre bat egin nahi zutela zerura igoteko. Jainkoa, hori ikustean, haserre egin zen eta pertsona bakoitzari hizkuntza bat eman zion elakarri ez ulertzeko. Hala dio kondairak, bai baina ez da egia. Nik kontatuko dizuet zer gertatu zen aspaldi-aspaldian hainbeste hizkuntza izateko mundu honetan.


Egia esanez, bai, jende dorre bat egin zuen zrura igotzeko. Dorre hori oso famatua izan zen,jendea dorrea maitatzen zue. Baina bat-batean, jainkoak tximista bat bota zuen eta dorrea ia-ia erori zen. Goian zegoen jendea erori zen eta, erortzean, bakoitza bat atera zitzaion. Horrela hizkuntzak sortu ziren. Urteak pasa eta gero, dorrea desagrtu egin zen.

AMAIERA

EL LIBRO

EL LIBRO

Él la habìa prevenido sobre el libro. Ahora era demasiado tarde. Cuando era más pequeña, un señor le dijo:

-Si algun día lees ese libro, terminalo antes de las doce de la noche.

Cuando la niñ creció , cogió ese lbo y empezó a leerlo. Sonó el reloj, y daba las doce de la noche y...

De repente, se oyó una voz diciendo su nombre. Ella se aterrorizó. Al instante se cayo en la cama. Del libro, salió una planta. Era extraño. Su familia no había oido nada. Pero la niña tenia una oportunidad. El fruto que daba esa planta podía hacer para mal o para bien. La niña tuvo suerte y salí el fruto bueno.

Cuando se despertó, la niña cerró el libro rápidamente y se tranquilizó. Al final la niña cogió el libro y lo guardo en un cajón. La niña vol vió a sonrreir y se fue a la cama a descansar.

IGELDOTIK ORIORA

Goizeko bederatzietan, autobusa hartu genuen. Autobusarekin Igeldora iritsi ginen. Igeldora  iristean autobusatik jaitxi eta ibiltzen jarraitu  genuen. Pasaia oso, oso polita zen. Bidean zaldi pila bat ikusi genituen. Parke batean  gelditu ginen amaiketakoa egitera eta baskaltzeko. Parkearen ondoan zaldi beltz batzuk zeuden, eta belarra eman genion jateko. Zaldiek ez zuten koskarik egiten, oso onak ziren. Bi ordu gutxi gora-behera pasa zenean, berriro ibiltzen garraitu genuen. 6. eta 5. mahaia joan ginen, eta irakasle asko etorri ziren ere bai. Ez genituen bakarrik zaldiak ikusi, llamak ere bai. Lurrean harri asko zeoen eta ibiltzeko gaizki zegoen. Ni nekatu nintzen ez nagoelako ohituta hainbeste ibiltzen. Baina primeran pasatu nuen!! Azkenean Orion zegoen hondartza batera joan ginen, eta gero hondartzaren ondoan zegoen parke batera. Hango parkean jolas batzuk zeuden inoiz ikusi ez dudana. Baina mutil batek besoa puzkatu zuen.  Hori kenduta, txango ederra izan zen!! 

LA REBELIÓN DE LAS BOMBILLAS

Son casi las siete de la tarde y he salido de la biblioteca para volver a casa. En el semáforo brilla la luz verde para peatones.Todos pasan , y la luz sigue verde. De repente la luz de peatones se apaga. Pero las de los coches no. Es muy raro.Todos se quedaron asombrados ante el apagó de la luz.


Pasó un montón de horas,pero la luz seguía apagada. La gente que quería pasar no podía. Por la luz que estaba apagada, y ademas los coches no paraban para dejarnos pasar.Ademas el semáforo de los coches siempre estaba verde, así que algo pasa también con ese semáforo. Todos fuimos a donde el alcalde, pero no estaba. Estábamos enfadados.


Al pasar una semana, el alcalde volvió y nos contó todo. Nos aclaro todas las dudas y nos alegramos. El fallo era que no había pilas para los semáforos.A el de los peatones se le acabó y al de los coches le quedaba poco. A partir de entonces, todos fuimos felices y los semáforos volvieron a funcionar.


                             FIN

BESTE GARAI BATEAN, BESTE LEKU BATEAN

Erantzun bat izango balitz, berak aurkituko luke. Baina han geunden, gure herrian. Lanbroa zegen eta ez genuen ezer ikusten. Lanbroa pasa eta gero, beste leku batean geunden. Denak izuturik eta beldurrez. Bat-batan dena aldatu zen, ez geuden tren-bidean belarrean baizik. Joan ginen leku hori ikutera baina ez gnekien non geuden.


Mutil txiki batzuk jolastn ikusi genituen. Denak konturatu gini gu ginela. Batek, azkarrenak, esan zuen arrituri:
-2004. urtean gaude! Gizonak esan ziguna egia da!
Korrika atzera bueltatu ziren, baina ez zegoen inon tren-bidea.


Esan sigun gizonak, gure bila etorri zen. Mutilak bitartean, etxe batean ziren, izuturik oraindik. Gizonak hiru ordu zeraman mutilak aurkitu nahian, baina azkenean nekatu egin zen.   Zortea zeukan etxe batean sartu eta mutilak han zeuden. Etxera bueltatu ziren eta beren ama oso konten jarri zen mutilak ikustean.

AMAIERA